Depresyon sadece yetişkinlik döneminde görülen bir rahatsızlık değildir. Çocuklar, ergenler hatta bebekler bile depresyona girebilirler. Çeşitli stres faktörleri çocukları, gelişimleri boyunca, değişik seviyelerde etkiler. Bu etkilenmenin seviyesi yüksek olduğunda bir çocuk da tıpkı bir yetişkin gibi depresyona girebilir. Bu yüzden de mutlaka dikkate alınmalıdır.
Çocuklardaki depresyonu anlamak, yetişkinlerinkini anlamaktan çok daha zordur. Çocuktaki normal sayabileceğimiz çeşitli belirtiler depresyonu fark etmeyi zorlaştırabilir.
Bu belirtiler: içe kapanma, ilgi ve etkinliklerde azalma, oyunlara karşı isteksizlik gibi şekillerde ya da tam tersi huzursuzluk, öfke patlamaları ve davranış bozuklukları şeklinde ortaya çıkabilir. Bunlara ek olarak uyku ve iştahta bozulmalar görülebilir. Depresyondaki çocukların hareket, düşünce ve konuşmalarında, fark edilir bir yavaşlama olur. Çoğunlukla durgun ve mutsuz bir yüz ifadesi görülür. Okul başarılarında ciddi düşüşler yaşarlar.
Çocuklarda dil gelişimi yedi yaşına kadar yetersiz olduğu için okul öncesi dönemde çocukların yakınmalarını sözel olarak ifade edebilmeleri zordur. Ailelerin ya da öğretmenlerin depresyonu fark etmeleri zaman alabilir.
Değerlendirme; çocuk ve ergen psikiyatrisi uzmanları veya çocuk ve ergen psikiyatristleriyle işbirliği içinde çalışan psikologlar tarafından yapılmalıdır. Klinik muayene, aile görüşmesi, çeşitli depresyon ölçekleri ve ölçme metodları kullanılarak çoklu kaynaklardan bilgi edinilir.
Gereken değerlendirmeler yapıldıktan sonra aile ve öğretmenle iş birliği yapılarak çocuk için en uygun tedavi seçenekleri düzenlenmelidir. Psikoterapi, gerekiyorsa ilaç tedavisi, bazen de hem terapi hem de ilaç tedavisinin bir arada olduğu yöntemler mevcuttur. Oyun terapisi, kum terapisi, sanat terapisi gibi yöntemler oldukça etkilidir.